BMW R75 widok z tyłu Służba. Motocykle BMW R 75 były stosowane przez wszystkie rodzaje wojsk armii niemieckiej na wszystkich frontach II wojny światowej. Wykorzystywane były do zadań rozpoznawczych, łącznikowych, transportowych, układania kabli telefonicznych itp. Konstrukcja
Pistolet maszynowy (PM) to zasilana amunicją pistoletową indywidualna broń strzelecka, której długość lufy wynosi zazwyczaj od 16 do 35 kalibrów. Służy do skutecznego zwalczania celów znajdujących się w odległości do 100m przy strzelaniu ogniem seryjnym do nawet 200m przy strzelaniu ogniem pojedynczym. PM charakteryzują się tym, że przy zachowaniu dobrej manewrowości bronią generują dużą realną gęstość ognia wynoszącą do 100 strzałów na minutę. Dlatego też PM stały się bardzo ważnym narzędziem w rękach piechoty – niezwykle przydatne w walkach na małym dystansie (w rowach strzeleckich, na barykadach, w terenie zabudowanym i innych miejscach, gdzie łatwiej nią manewrować przy jednoczesnym zachowaniu dużej szybkostrzelności), a także jako wyposażenie załóg wojsk pancernych i żołnierzy obsługujących sprzęt ciężki. Za pierwszy PM uznaje się pistolet maszynowy Villar-Perosa produkowany we Włoszech w latach 1914-1918. Natomiast za pierwszy udany model PM uznawany jest tzw. pistolet Bergmanna (MP 18), który został wprowadzony do użycia w 1918r., czyli pod koniec I wojny światowej. Była to konstrukcja znanego projektanta broni Hugo Schmeissera o kalibrze 9x19mm, działająca na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Dość szybkie zakończenie I wojny światowej oraz podpisanie Traktatu Wersalskiego spowodowało, że ten rodzaj broni nie znalazł swojego miejsca na wyposażeniu wojsk. Dopiero w latach 30-tych powrócono do rozwijania konstrukcji PM. Większość wojen czy różnych konfliktów zbrojnych jest jednocześnie poligonem doświadczalnym dla nowych rodzajów broni, wojsk oraz taktyki wojennej. Dobrym tego przykładem jest konflikt pomiędzy Boliwią a Paragwajem z lat 1932-1935 zwany wojną o Chaco oraz hiszpańska wojna domowa, która toczyła się w latach 1936-1939. To właśnie w trakcie tych działań wojennych użyto pistoletów maszynowych na skalę znacznie szerszą niż w trakcie I wojny światowej. Wspomniane konflikty militarne pokazały, jak niezwykle ważną bronią jest PM. Armie i służby tylko trzech państw wyciągnęły właściwe wnioski z obserwacji tych działań wojennych. Tymi państwami były Niemcy, Włochy i Stany Zjednoczone. Inne kraje nie potrafiły dostrzec potencjału tej broni, a dowództwo armii Wielkiej Brytanii określało PM wręcz jako „broń gangsterską”, która jest ponadto droga w produkcji. Jak się później bardzo szybko okazało – ten zasadniczy błąd trzeba było pilnie naprawić i wyposażyć walczące armie w jak najlepsze PM… Państwa Osi – Niemcy – Pistolet maszynowy MP 38 i MP 40 Jak już wspomniano wcześniej, Niemcy dostrzegli potencjał PM i już rok przed wybuchem II wojny światowej wyposażyli swoją armię w Maschinenpistole 1938 (MP 38). Pistolet ten jak większość PM działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, strzelał tylko ogniem ciągłym. Wyposażony był w magazynek mieszczący 32 naboje kalibru 9x19mm, metalową składaną kolbę, którą można było złożyć pod lufę. Całość wykonana tylko i wyłącznie ze stali i tworzyw sztucznych, nie użyto do jego produkcji drewna! Masa broni gotowej do użycia wynosiła 4,78 kg. Układ celowniczy MP38 stanowił celownik szczerbinkowy przerzutowy o nastawach 100m i 200m. Była to dość udana konstrukcja, która jednak miała także swoje niedoskonałości. Broń nie posiadała bezpiecznika, który zabezpieczałby żołnierza i jego otoczenie przed przypadkowym wystrzałem. MP 38 można było zabezpieczyć tylko przy napiętym zamku poprzez zablokowanie rączki zamkowej. Jednak ta blokada była nieskuteczna i w określonych okolicznościach dochodziło do niekontrolowanego wystrzału. Kolejną wadą broni okazały się magazynki. Ich pojemność była zbyt mała, a w dodatku dość łatwo ulegały zanieczyszczeniu czego konsekwencją były zacięcia broni. Ponadto produkcja MP 38 opierała się na czasochłonnej (a potrzeby dopiero rozpoczętej wojny były ogromne) i kosztownej technologii obróbki metali poprzez skrawanie (toczenie, frezowanie). Wszystkie te problemy wymusiły wprowadzenie nowej, poprawionej broni, w której zostały wyeliminowane stwierdzone wady, a dodatkowo skrócono czas jej wytwarzania i obniżono koszt produkcji. MP 38 został wyprodukowany w ilości ok. 40 000 sztuk. MP 38 (źródło: [1].) Następcą MP 38 został MP40. Przy produkcji nowego modelu zmieniono technologię wytwarzania – obróbkę skrawaniem zastąpiono szybszą i tańszą obróbką plastyczną (wytłaczanie) uzupełnioną przez łączenie elementów metodą zgrzewania i lutowania. W MP 40 zmieniono komorę zamkową na gładką, na gnieździe magazynka dodano wytłoczenia. Także na magazynku pojawiły się podłużne wytłoczenia – to była jedyna zmiana, zupełnie nie uwzględniono kwestii jego pojemności (w dalszym ciągu pozostał 32-nabojowy). W pierwszej wersji MP 40 nie wyeliminowano także problemu braku bezpiecznika. Dopiero wersję B udoskonalono o bezpiecznik blokujący ruch zamka do tyłu i tym samym wyeliminowano ryzyko oddania niekontrolowanego strzału jak to czasami miało miejsce w poprzednim modelu. Dalszy rozwój działań wojennych (operacja Barbarossa – atak Niemiec na Związek Sowiecki) zmusił konstruktorów do powiększenia magazynków tak, aby MP 40 mógł konkurować z sowieckimi PM-ami, których magazynki mieściły nawet 71 sztuk naboi. Zwiększenie ilości amunicji rozwiązano poprzez powiększenie gniazda magazynkowego i podłączanie do niego dwóch standardowych magazynków. Gdy skończyła się amunicja w jednym z nich, należało przesunąć oba magazynki w bok i kontynuować strzelanie pociskami z drugiego. Ta wersja PM otrzymała oznaczenie MP 40/II. Zbyt pochopnie wprowadzona modyfikacja pojemności magazynków przyniosła jednak problemy: takie rozwiązanie powodowało, iż magazynki łatwo się zanieczyszczały, dochodziło do zacięć przy przełączaniu magazynków. Ponadto masa broni wzrosła, aż do 5,6 kg! Udoskonalenie to nie zdało egzaminu i produkcja MP 40/II zakończyła się tylko na serii próbnej. MP 40 (źródło: Wikipedia) Szacuje się, że łączna produkcja słynnego Maschinenpistole MP w różnych jego wersjach i odmianach przekroczyła 1 milion egzemplarzy. Państwa Osi – Włochy – Pistolet maszynowy Beretta 1938, 1938A, 1938/42 Jednym z liderów w produkcji broni strzeleckiej była znana i słynna do dnia dzisiejszego włoska firma Beretta z Brescia. Producent ten zaopatrywał włoską armię w różnego rodzaju bardzo dobrą broń strzelecką. Jak wspomniano wcześniej, Włosi szybko docenili potencjał PM i przed rozpoczęciem II wojny światowej posiadali na wyposażeniu pistolet maszynowy Beretta 1938. Konstruktorem pistoletu był Tullio Marengoni. PM Beretta 1938 to broń automatyczna strzelająca nabojami 9x19mm, działająca na zasadzie zamka swobodnego. Posiadała dwa spusty do wyboru rodzaju ognia tj. pojedynczego i ciągłego. Zasilana była z magazynów pudełkowych o pojemnościach 10, 20, 30, 40 nabojów wpinanych w gniazdo od dołu. Wyposażona była w celownik krzywiznowo-ramieniowy, szczerbinkowy oraz drewniane łoże. W trakcie produkcji wz. 1938 zaczęto wprowadzać liczne poprawki i udoskonalenia. Zmieniono między innymi konstrukcję kompensatora a płaszcz lufy wykonywano jak tłoczony. Usunięto obsadę bagnetu i dodatkowy bezpiecznik ognia ciągłego oraz ruchomą iglicę. W ten sposób powstał najlepszy model tego PM, który otrzymał oznaczenie 1938A – był odporny na zanieczyszczenia, celny, niezawodny, jakościowo wykonany bardzo dobrze. Chociaż model ten był bardzo udaną konstrukcją, wojna wymusiła wprowadzenie zmian konstrukcyjnych i technologicznych. Następca 1938A miał być tańszy, prostszy w produkcji i działaniu. Tak jak inni ówcześni producenci broni i tu zastosowano technologię wytłaczania (np.: komora zamkowa, gniazdo magazynka). Skrócono lufę i usunięto jej perforowaną osłonę, kompensator wykonano bezpośrednio na lufie. Stare łoże zastąpiono nowym – krótszym, celownik krzywiznowy – przerzutowym. Wersję po takiej modyfikacji oznaczano jako M38/42, a gdy w 1943 zakład Beretta przejęli Niemcy, nadano mu nazwę MP 739. Warto dodać, że w dalszym ciągu PM ulegał drobnym zmianom i poprawkom. Wstawić zdjęcia Beretta 1938A i M38/42 Beretta 1938A (źródło: [1].) Beretta 1938/42 (źródło: [1].) Państwa Osi – Finlandia – Pistolet maszynowy Suomi model 1931 PM Suomi 1931 został skonstruowany przez Aimo Johannes-a Lahti. Wcześniejszy model broni automatycznej tj. Suomi 1926, którego twórcą był wspomniany Lahti, znajdował się na wyposażeniu armii fińskiej. Charakteryzował się nowatorskimi rozwiązaniami oraz pozytywnymi opiniami użytkowników. Zapewne były to jedne z najważniejszych argumentów przemawiających za przyjęciem nowego modelu do uzbrojenia wojska fińskiego. PM Suomi M/31 to broń o nieruchomej lufie, działająca na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Posiadał umieszczony na osłonie spustu przełącznik rodzaju ognia, który był jednocześnie bezpiecznikiem. Amunicja 9 mm Para umieszczana była w czterech typach magazynków: 20 i 50 nabojowych pudełkowych bądź też w 40 lub 71 nabojowych magazynkach bębnowych. Magazynek osadzany był w przedniej części komory zamka. W tylnej części komory zamkowej znajdował się celownik ramieniowo-krzywiznowy ze szczerbinką o nastawach 100 i 500m. Nowatorskim rozwiązaniem było zastosowanie napinacza zamka. Łoża broni wykonywane były z dobrych gatunków drewna. Sam pistolet ważył 4,65 kg a pistolet gotowy do użycia z magazynkiem 50-nabojowym ważył 5,64 kg. Suomi M/31 był przez wiele lat niedoścignionym wzorem pośród innych ówcześnie produkowanych PM. Na tak wysoką ocenę M/31 zasłużyło sobie przede wszystkim wysoką jakością wykonania (zwłaszcza jak na trudny okres wojny) i zastosowaniem do jego wytwarzania bardzo dobrych materiałów. Ponadto broń była bardzo celna, odporna na zacięcia i trudne warunki atmosferyczne. Model ten był produkowany na licencji w wielu krajach na całym świecie. Znamiennym jest fakt, iż broni tej używano w krajach skandynawskich aż do lat 70-tych !!! Suomi 1931 (źródło: [1].) Pozostałe Państwa Osi również posiadały własne konstrukcje PM. W tym miejscu wymienione zostaną różne modele broni oraz ich zdjęcia. Zainteresowanych szczegółami odsyłam do wskazanej na końcu artykułu bibliografii. Państwa Osi – Węgry – Pistolet maszynowy Geppisztöly 39M oraz 43M Geppisztöly 43M (źródło: [1].) Państwa Osi – Rumunia – Pistolet maszynowy Orita M41 Orita M41 (źródło: [1].) Państwa Osi – Japonia – Pistolet maszynowy typ 100 Typ 100 (źródło: [1].) Alianci – Polska – Pistolet maszynowy Mors wzór 1938 W odrodzonym Państwie Polskim dopiero w 1937 roku zapadła decyzja, aby wyposażyć wojsko w pistolety maszynowe. Skorzystano z rozwiązań dostępnych na rynku i zaczęto testować PM Thompson wz. 38 i doskonały Suomi model 1931. W tym czasie dwaj polscy inżynierowie konstruktorzy broni strzeleckiej przedstawili autorski model pistoletu maszynowego. Pierwsze prototypy tego PM powstały na początku 1938 roku i natychmiast zostały poddane testom. W wyniku tych testów dokonano szeregu zmian i modyfikacji, w tym wydłużono lufę i długość drogi zamka oraz dodano w zamku opóźniacz pneumatyczny. Tak powstał tzw. prototyp wzorcowy; na jego bazie w czerwcu 1939 roku Fabryka Karabinów wypuściła serię próbną Morsów w ilości jedynie 36 egzemplarzy, które trafiły do oddziałów wojska stacjonujących w Rembertowie. Wybuch wojny udaremnił produkcję i dalszy rozwój tego PM. Mors działał na zasadzie odrzutu swobodnego zamka. Wyposażony był w grubościenną gwintowaną lufę o długości 300 mm, osadzoną w przednim korku komory zamkowej. Taka lufa umożliwiała długie strzelanie. Komora zamkowa rurowa połączona była chłodnicą-osłoną lufy. Celownik ramieniowo-krzywiznowy z krzywizną w ramieniu zamontowano na tylnej części komory zamkowej. Rozwiązanie z pneumatycznym opóźniaczem w zamku nadawało broni celności i szybkostrzelności. Mors posiadał dwa spusty do strzelania pojedynczego i strzelania ogniem ciągłym. Kolba, łoże oraz przedni chwyt wykonano z drewna. Broń zasilana była amunicją 9 mm Para umieszczoną w magazynku pudełkowym o pojemności 25 naboi. Posiadała mechanizm, który po wystrzeleniu ostatniego naboju zwalniał magazynek z zaczepu. Masa broni bez magazynka wynosiła 4,25 kg. Mors charakteryzował się dużą siłą przebicia np.: pocisk wystrzelony z odległości 600m przebijał 7 centymetrową deskę! Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie 4 egzemplarze tego PM. W 1983 roku jeden z trzech egzemplarzy, które znajdowały się w zbiorach muzealnych w Moskwie i Petersburgu został przekazany do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Czwarty Mors znajdował się w Muzeum Wojska w Budapeszcie i w 2013 roku został przekazany stronie polskiej i umieszczony w Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy. Jego konstrukcja oraz opinie po pierwszych testach były bardzo obiecujące. Któż wie, jak potoczyłaby się historia Morsa gdyby nie wybuch wojny… Mors wzór 1938 (źródło [1].) Mors przekazany przez Węgrów (źródło: strona Ministerstwa Obrony Narodowej; fot. Jacek Matuszak) – Pistolet maszynowy Błyskawica Podziemne państwo polskie nieustannie borykało się z brakiem broni. Do prowadzenia walki partyzanckiej najodpowiedniejszą bronią był PM. Komenda Główna Armii Krajowej zdecydowała o rozpoczęciu produkcji PM w trudnych warunkach konspiracyjnych. Wybór padł na angielskiego Stena, który był bronią konstrukcyjnie prostą, ale bardzo skuteczną. Części składowe do tej broni powstawały w wielu rozproszonych zakładach. Całość była składana w zakonspirowanych zakładach w Warszawie i Krakowie. W tak trudnych warunkach wojennych powstawała polska wierna kopia Stena. Zapotrzebowanie na broń było nadal ogromne. Jesienią 1942 roku polscy inżynierowie Wacław Zawrotny (ps. „Błyskawica”) i Seweryn Wielanier rozpoczęli za zgodą dowództwa AK projektowanie nowego PM. Podstawowym założeniem było zaprojektowanie broni w ten sposób, aby jej produkcja była możliwa w konspiracji z wykorzystaniem dostępnych w czasie wojny materiałów i środków technicznych. Inżynierowie wzorowali się na dwóch modelach PM tj. na wspomnianym Stenie oraz MP 40. Kształt pistoletu wynikał z tego, że jego poszczególne części produkowano w wielu warsztatach zajmujących się wytwarzaniem wielu różnych produktów, więc ich wygląd / kształt nie mógł budzić podejrzeń. W listopadzie 1943 roku uruchomiono produkcję Błyskawicy – w zakładzie Franciszka Makowieckiego w Warszawie, który formalnie wytwarzał siatkę ogrodzeniową, montowano finalny produkt. Tam też wykonywano pierwsze przestrzelenie broni. Szacuje się, że wyprodukowano ok. 700 sztuk Błyskawic. Broń ta działała na zasadzie odrzutu zamka swobodnego i zasilana była amunicją 9mm Para umieszczoną w 32-nabojowym magazynku pudełkowym, kompatybilnym z magazynkiem od Stena. Lufa gwintowana o długości 195 mm posiadała 6 bruzd. Kolba składana, wykonana z dwóch stalowych płaskowników połączonych na końcu za pomocą aluminiowej stopki. Na stopce wygrawerowane były błyskawice. Broń wyposażona była w chwyt pistoletowy i strzelała tylko ogniem ciągłym. Cechą charakterystyczną Błyskawicy jest to, iż elementy składowe broni były łączone ze sobą przede wszystkim poprzez skręcanie, spawanie było ograniczone do niezbędnego minimum. Układ celowniczy stały, bez regulacji, przeziernikowy z muszką na komorze zamkowej. Pistolet bez magazynka ważył 3,2 kg. Błyskawica (źródło: [1].) Alianci – Wielka Brytania – Pistolet maszynowy Sten Dowództwo armii Wielkiej Brytanii bardzo szybko zrozumiało, że brak PM, który przed wybuchem wojny określany był żartobliwie jako „broń gangsterska”, jest zasadniczym błędem, który należy jak najszybciej naprawić. Posiłkowano się przede wszystkim zamówieniami amerykańskich Thompsonów i jednocześnie uruchomiono produkcję PM Lanchester Mk I, który był kopią niemieckiego MP 28. W tym samym czasie rozpoczęto także prace nad skonstruowaniem własnego, kompletnie nowego PM. Prace powierzono zespołowi pod kierownictwem Harolda Turpina i płk. Reginalda Sepharda. Na początku stycznia 1941 roku przedstawiono prototypowy model, który od razu poddano testom. Testy, pomimo drobnych uwag zakończyły się sukcesem – broń skierowano do produkcji seryjnej. Otrzymała ona nazwę STEN, która utworzona została z pierwszych liter nazwisk jej twórców i początku nazwy miejscowości Enfield, w której mieściła się fabryka tej słynnej do dnia dzisiejszego broni. W czerwcu 1941 roku przekazano armii pierwszą partię Sten-ów model Mk I. Broń ta działała na zasadzie odrzutu zamka swobodnego i zasilana była amunicją 9 mm Para umieszczoną w 32-nabojowym magazynku pudełkowym. Gniazdo magazynka znajdowało się po lewej stronie. Lufa z osłoną, nieruchoma, gwintowana o długości 198 mm posiadała 6 bruzd. Pistolet ten wyposażony był w przełącznik trybu prowadzenia ognia. Przyrząd celowniczy stanowił stały celownik przeziernikowy i stała muszka. Sten Mk I posiadał drewniane łoże i składany przedni chwyt a jego lufa zakończona była tłumikiem ognia w kształcie lejka. Natomiast w wersji Mk I* zamiast drewna zastosowano elementy blaszane i zrezygnowano z tłumika. Broń ewoluowała w dalszym ciągu – wprowadzano poprawki techniczne, obniżano koszty i czas produkcji zachowując jednocześnie jej najważniejsze cechy: prostotę i niezawodność. Model Mk II był najpopularniejszym spośród wszystkich produkowanych wersji Stena – wyprodukowano go w ilości ok. 2 mln sztuk. Mk II posiadał lufę, którą można w łatwy sposób zdemontować, podobnie jak jej osłonę. Gniazdo magazynka miało możliwość obracania. PM ten występował z kilkoma wariantami kolb: profilowane, składane, rurowe ze stopką. Niektóre wersje miały lufy przystosowane do zamontowania bagnetu. Pojawiła się też specjalna wersja Mk II S z tłumikiem hałasu. Kolejna odsłona Stena to wersja Mk III. W modelu tym powrócono do pierwotnego rozwiązania z długą osłoną lufy, która stanowiła całość z komorą zamkową. Do okna wyrzutowego łusek dodano blachę, która zabezpieczała strzelca przed poparzeniem lub skaleczeniem dłoni przez wypadające łuski. Tym razem lufa nie była wymienna a gniazdo magazynka nie miało możliwości obrotu. Sten Mk III powstał w ilości 1,5 mln egzemplarzy. Sten Mk IV był rozwiązaniem eksperymentalnym (próby skrócenia długości broni) i nie wszedł do produkcji. PM Sten Mk V w swojej ostatecznej wersji „standard” posiadał chwyt pistoletowy i drewnianą kolbę. Muszka posiadała osłonę a do broni można było dołączyć bagnet. Ostania wersja Stena, czyli Mk VI to broń identyczna jak Mk V przeznaczona do zadań specjalnych i wyposażona w tłumik hałasu. Sten to legenda pośród pistoletów maszynowych używanych podczas II wojny światowej. Znajdował się na wyposażeniu wielu armii, a jego wierne kopie produkowali nawet Niemcy! Prosta konstrukcja broni, niewielkie wymagania technologiczne, niski koszt i krótki czas produkcji sprawiły, że wszystkich pistolet we wszystkich wersjach został wyprodukowany w ilości 3,75 mln sztuk. Sten Mk II (źródło: [1].) Sten Mk III (źródło: [1].) Alianci – Stany Zjednoczone – Pistolet maszynowy M3 i M3 A1 Jak wspomniano na wstępie tego artykułu Stany Zjednoczone były jednym z trzech państw, które przed wybuchem II wojny światowej posiadały na wyposażeniu swojej armii pistolet maszynowy. Był to słynny Thompson M1928 znany także jako „Tommy gun”. Zachęcam do zapoznania się z historią tej słynnej broni – opis jest zamieszczony na stronie internetowej KS Grot Białystok w dziale „kolekcjonerstwo”. Natomiast w tym rozdziale przedstawiony zostanie „mniej znany brat” Thompsona, czyli PM M3 zwany „smarownicą” z racji swojego wyglądu, przypominającego stosowany w technice przyrząd służący do smarowania między innymi łożysk. M3 działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, lufa była nieruchoma. Zasilany był amunicją ACP z magazynków pudełkowych 30-nabojowych. M3 w całości był wykonany ze stali. Kłopotliwym rozwiązaniem było napinanie zamka poprzez dźwignię przy gnieździe magazynka. Natomiast bardzo ciekawą funkcjonalnością był system szybkiej adaptacji broni do kalibru 9mm Para. Wystarczyło wymienić lufę, czółko zamka i adapter magazynka i skorzystać z magazynka od Sten-a. W 1944 roku broń poddana została modernizacji – głównie z powodu metody napinania zamka. Kłopotliwe rozwiązanie zastąpiono nowym, ulepszonym – w trzonie zamka wykonano otwór, w który strzelec wkładał palec i odciągał mechanizm w celu przeładowania. Modyfikacjom uległa także kolba, która wyposażona została w mechanizm ładowania magazynka. Niektóre modele posiadały tłumik płomienia lub tłumik dźwięku. Ta wersja oznaczona została jako M3A1 i produkowano ją jeszcze dość długo po zakończeniu wojny. Jako ciekawostkę warto dodać, że niektóre wozy bojowe biorące udział w wojnie w Zatoce Perskiej (1990) miały na wyposażeniu ten właśnie PM. Pistolet ten został wyprodukowany w ilości ponad 620 tys. egzemplarzy, w tym 15 tys. sztuk w wersji A1. M3 (źródło: [1].) Pozostałe Państwa Alianckie również posiadały własne konstrukcje PM. W tym miejscu wymienione zostaną różne modele broni oraz ich zdjęcia. Zainteresowanych szczegółami odsyłam do wskazanej na końcu artykułu bibliografii. Alianci – Australia – Pistolet maszynowy Owen 42 i Austen Austen (źródło: [1]) Owen 42 (źródło: [1].) Alianci – Francja – Pistolet maszynowy MAS 38 MAS 38 (źródło: [1].) Alianci – Związek Socjalistycznych Republik Sowieckich – Pistolet maszynowy PPD, PPSz, PPS PPD 1940 (źródło: [1].) PPS 1943 (źródło: [1].) Podsumowanie Pistolet maszynowy, którego potencjał militarny przed wybuchem II wojny światowej został doceniony tylko przez trzy państwa, błyskawicznie stał się jednym z podstawowych rodzajów broni. Każda armia świata musiała posiadać PM. Wojska piechoty niektórych państw wyposażone były nawet w 40% w ten rodzaj broni. Gwałtowna potrzeba konstruowania i produkcji tanich PM spowodowała bardzo szybki rozwój tej gałęzi uzbrojenia. Państwa biorące udział w II wojnie światowej wyprodukowały łącznie ponad 20 mln sztuk takich pistoletów. Do dnia dzisiejszego PM stanowią nadal wartościowe uzbrojenie wojsk i służb specjalnych, pomimo, iż ich miejsce zajęły karabinki automatyczne. Bibliografia: [1]. Witold Głębowicz, Roman Matuszewski, Tomasz Nowakowski „Indywidualna broń strzelecka II wojny światowej”, wyd. Lampart Warszawa 2000 [2]. Stanisław Kochański „Automatyczna broń strzelecka”, wyd. Sigma NOT sp. z Warszawa 1991 [3]. Czasopismo „Militaria XX wieku” nr 6(27) listopad-grudzień 2008 i nr 6(39) listopad-grudzień 2010, wyd. Kagero, Lublin [4]. Wikipedia

Wraz z nastaniem rządów Tojo w październiku 1941 roku mówić można o dominacji wojskowej junty, która narzuciła swoje imperialistyczne i militarne poglądy cesarzowi Hirohito. W grudniu 1941 roku Japończycy zaatakowali amerykańską bazę morską w Pearl Harbor. Po początkowych sukcesach skutkujących zajęciem m.in. Filipin, Wysp

Jednym z najbardziej poważnych i znaczących dla historii ludzkości stała się 2 wojna światowa. Broń, która była używana w tej szalonej walce 63 z 74 istniejących wówczas państw, zabił setki milionów istnień białaPrzyniosła 2 wojna światowa broń różnych obiecujących typów: od prostego pistoletu maszynowego do zabudowy reaktywnego ognia - "Катюши". Wiele broni, artylerii, różnorodnego lotniczego, morskiego rodzajów broni, czołgów zostało udoskonalone w tych biała 2 wojny światowej był wykorzystywany do prowadzenia bliskiego walki i jako premia. Zostało ono przedstawione przez: igły i клиновидными bagnetami, którymi odżywiali się karabiny i karabinki; wojsko nożami różnych typów; кортиками dla wyższych lądowych i morskich klas; длинноклинковыми кавалерийскими kontrolerów szeregowca i komendanta; morskimi oficerskimi палашами; premii oryginalne noże, кортиками i 2 wojny światowej odegrała szczególnie ważną rolę, ponieważ w nim udział ogromna ilość ludzi. Od uzbrojenia każdego zależał jak sam przebieg bitwy, jak i jego ZSRR 2 wojny światowej w systemie uzbrojenia armii czerwonej było następujące typy: osobiste табельное (rewolwery i pistolety oficerów), indywidualne różnych jednostek (sklepowe, самозарядные i karabinki automatyczne i karabiny dla zwykłego składu), broń dla snajperów (specjalne самозарядные lub strzelby), indywidualne automatyczne do prowadzenia szturmowe (pistolety maszynowe), zbiorowy rodzaj broni dla plutonów i oddziałów różnych grup wojsk (ręczne, maszynowe), dla specjalnych stanowisk jednostek (karabiny maszynowe, zakotwiczone na sztalugi podporze), противовоздушное uzbrojenie strzeleckie (gniazda karabinów maszynowych ... ... działa przeciwlotnicze i karabiny maszynowe dużego kalibru), pancerna uzbrojenie strzeleckie (czołgowy karabin maszynowy).Bardziej:Główne etapy rozwoju psychiki w филогенезеRozwój psychiki w филогенезе charakteryzuje się kilkoma etapami. Rozważmy dwie główne historie związane z tym - to historyczny rozwój, obejmującego miliony lat ewolucji, historię rozwoju różnych gatunków organizmów to jest gronkowiec i metody jego leczeniaWielu w swoim życiu miał do czynienia z zakażeniem gronkowca. Dlatego konieczne jest posiadanie pełnej informacji o tej chorobie, aby w pełni zrozumieć, co dzieje się w organizmie. Więc co to jest gronkowiec? To bakterie, lub jedną z ich odmian, z kt...Co studiuje morfologia Przed podjęciem się, że studiuje morfologia, należy zauważyć, że sam studiuje ten dział gramatyki. Tak, morfologia studiuje słowo jako część mowy, a także sposoby jego edukacji, jego formy, struktury i gramatyki wartości, a także poszczególne j...Najbardziej znaczący sowieckiej broniW Radzieckiej armii wykorzystywana jest broń, jak słynna i niezastąpiony karabin próbki 1891/30 lata (Mosina), самозарядные karabin SVT-40 (F. W. Tokariewa), automatyczne ABC-36 (S. R. Simonowa), automatyczne broń-karabiny maszynowe ППД-40 (W. A. Degtiarowa), PEPESZE, 41 (R. S. Шпагина), PPS-43 (A. I. Судаева), pistolet typu TT (F. W. Tokariewa), ręczny karabin maszynowy DP (W. A. Degtiarowa, piechota), karabin maszynowy kalibru ДШК (W. A. Degtyarev - R. S. Шпагина), cekaem SG-43 (P. M. Goriunowa), karabiny przeciwpancerne ПТРД (W. A. Degtiarowa) i ПТРС (S. R. Simonowa). Główny kaliber używanej broni - 7,62 mm. Cały ten asortyment w zasadzie został zaprojektowany przez utalentowanych projektantów, połączonymi w specjalne KB (projektowe biura) i приближавшими istotny wkład w przybliżenie zwycięstwa była to broń 2 wojny światowej, jak pistolety maszynowe. Z powodu braku gier na początku wojny złożyło się na niekorzyść dla Związku Radzieckiego na wszystkich frontach. Konieczne było szybkie nagromadzenie tego rodzaju uzbrojenia. W ciągu pierwszych miesięcy jego produkcja znacznie karabiny i karabiny maszynowe Na uzbrojenie w 1941 roku został przyjęty nowy pistolet maszynowy typu - PEPESZE, 41. On przewyższał ППД-40 do ponad 70% w кучности strzelania, był maksymalnie prosty w urządzeniu i miał dobre walory bojowe. Jeszcze bardziej wyjątkowy maszynowy PPS-43. Jego skrócony wariant pozwalał żołnierzowi być bardziej zwrotny w walce. Jest on używany do tankowców, komunikatorów, harcerzy. Technologia produkcji tego pistoletu maszynowego była na najwyższym poziomie. Na jego wykonanie kierowano znacznie mniej metalu i prawie 3 razy mniej czasu, niż podobne, produkowane wcześniej PEPESZE z ciężkiego karabinu maszynowego ДШК z бронебойной kulą pozwalało zadawać obrażenia pojazdów opancerzonych i samolotów wroga. Karabin maszynowy SG-43 na maszynie skasował zależność od dostępności zapasów wody, tak jak miał chłodzenie obrażenia czołgi wroga przyniosło zastosowanie przeciwpancernych karabinów ПТРД i ПТРС. Właściwie z ich pomocą była wygrana bitwa pod walczyli niemcyNiemiecka broń 2 wojny światowej przedstawione w szerokiej rozmaitości. Niemiecki Wehrmacht używał pistolety typu: Mauser C96 - 1895 r., Mauser HSc - 1935-1936., Mauser M 1910., Sauer 38H - 1938 r., Walther P38 - 1938 r., Walther PP - 1929 r. Kaliber tych pistoletów zawahał się: 5,6; 6,35; 7,65 i 9,0 mm. Co było bardzo wykorzystali wszystkie kalibru 7,92 mm typu: Mauser 98k - 1935 r., Gewehr 41 - 1941 r., FG - 42 - 1942 r., Gewehr 43 - 1943 r., StG 44 - 1943 r., StG 45(M) - 1944r., Volkssturmgewehr 1-5 - końca 1944 Maszynowe typ : MG-08 - 1908 r., MG-13 - 1926 r., MG-15 - 1927 r., MG-34 - 1934 r., MG42 - 1941 roku. Używali pocisków kalibru 7,92 maszynowe, tak zwane niemieckie "Шмайссеры", wydawanego następujących zmian: MP 18 - 1917 r., MP 28 - 1928 r., MP35 - 1932 r., MP 38/40 - 1938 r., MP-3008 - 1945 roku. Wszyscy byli kalibru 9 mm. Również wojska niemieckie używane duże ilości трофейного broni strzeleckiej,доставшегося im od armii zniewolonych krajów w rękach amerykańskich żołnierzyJedną z głównych zalet amerykanów na początku wojny było wystarczającą ilość broni automatycznej. USA na czas rozpoczęcia działań wojennych były jednym z niewielu państw na świecie, które prawie całkowicie перевооружили swoją piechotę na automatyczne i półautomatyczne broń. Używali самозарядные karabiny "Grand" M-1, "Johnson" М1941, "Grand" М1D, karabinki M1, М1Ф1, M2, "Smith-Wesson" М1940. Dla niektórych typów karabinów stosowano 22 mm wymienny granatnik M7. Jego zastosowanie znacznie rozszerzał siłę ognia i możliwości bojowe wykorzystali broń-pistolety maszynowe Thompson, Reising, United Defense M42, M3 Grease gun. Reising dostarczali lend-lease do ZSRR. U anglików były na uzbrojeniu automaty: Sten, Austen, Lanchester Zabawne było to, że rycerze brytyjskiej Albionu przy produkcji swoich broń-karabiny maszynowe Lanchester kopiowali niemieckie МР28, a australijski Austen pożyczył konstrukcję u Palna 2 wojny światowej na polach bitew został przedstawiony znanych marek: włoskiej "Берретой", belgijski "Браунингом", hiszpańskiej Astra-Unceta, amerykańskimi Johnson, Winchester, Springfield, angielskim - Lanchester, niezapomniany "Maxim", radzieckie PEPESZE i Słynna "Katiusza"W rozwoju uzbrojenia artyleryjskiego tego czasu głównym etapem było opracowanie i wdrożenie odrzutowych nastaw do strzelania radzieckiej maszyny bojowe artylerii rakiet BM-13 w wojnie jest ogromna. Jest ona znana wszystkim przydomek "Katiusza". Jej pociski odrzutowe (SM-132) w ciągu kilku minut można zniszczyć nie tylko siłę i technikę przeciwnika, ale, co szczególnie ważne, i podważyć jego ducha. Pociski zostały zamontowane na bazę takich pojazdów, jak radziecki ZIS-6 i amerykański, importowane z lend-lease, napęd na wszystkie koła Studebaker instalacje zostały wykonane w czerwcu 1941 roku w fabryce "Komintierna" w Woroneżu. Ich salwa pobił niemców 14 lipca tego samego roku pod Оршой. W ciągu zaledwie kilku sekund, wydając okropny ryk i wyrzucając dym i płomienie, rakiety uderzyły na nieprzyjaciela. Ogniste tornado całkowicie strawił wroga transporty kolejowe na stacji projektowaniu i tworzeniu śmiercionośnej broni brał udział Jet instytut naukowo-badawczy (РНИИ). To właśnie jego pracownikom - i. I. Гваю, A. S. Popov, vn. Галковскому i innych - jesteśmy zobowiązani czcić za stworzenie takiego cudu techniki walki. W latach wojny powstało ponad 10 000 takich "Vanyusha"Na uzbrojeniu armii niemieckiej też miałem podobną broń - to jet moździerz 15 cm Nb. W41 (Nebelwerfer), lub po prostu "Vanyusha". Była to broń bardzo niskiej dokładności. Miało to duży rozrzut pocisków w поражаемой terenu. Próby modernizacji moździerz lub wykonać coś takiego "Катюше" nie udało się zakończyć z powodu klęski wojsk wszystkich jej piękno i różnorodność pokazała nam 2 wojna światowa broń - znanych czołgi 2 wojny światowej były: radziecki czołg średni-bohater T-34, niemiecki "zwierzyniec" - ciężkie czołgi T - VI "Tygrys" i średnie PzKpfw V "Panther", amerykańskie czołgi średnie "Sherman", " M3 "Czy", japoński czołg pływający "Мидзу Сенся 2602" ("Ka-Mi"), angielski czołg lekki Mk III Valentine", ich czołg Churchill", itp."Churchill" jest znany z tego, że kupiony przez lend-lease do ZSRR. Jego pancerz anglicy doprowadzili w końcu obniżenia kosztów produkcji do 152 mm. W walce był zupełnie wojsk pancernych w czasie ii wojnyW planach hitlerowców w 1941 roku było błyskawiczne ataki танковыми klinów wzdłuż szwów wojsk radzieckich i ich pełne otoczenie. To był tak zwany blitzkrieg - "wojna błyskawiczna". Podstawą wszystkich działań zaczepnych niemców w 1941 roku były właśnie wojsk radzieckich czołgów za pomocą lotnictwa i artylerii dalekiego na początku wojny o mało nie doprowadziły do upadku ZSRR. To ogromny wpływ na przebieg wojny miało posiadanie odpowiedniej ilości wojsk z najbardziej znanych bitwach 2 wojny światowej - bitwa pod Прохоровкой, która odbywała się w lipcu 1943 roku. Kolejne ofensywne operacje wojsk radzieckich od 1943 do 1945 roku wykazały moc naszych wojsk pancernych i umiejętności taktyczne walki. Wrażenie, że metody stosowane przez hitlerowców na początku wojny (to cios танковыми grupami w styk wroga połączeń), teraz stały się integralną częścią sowieckiej taktyki walki. Takie ciosy zautomatyzowane stanowiska korpusami i танковыми grupami były doskonale widoczne w Kijowskiej operacji ofensywnej, Białoruskiej i operacja lwowsko-Сандомирской, Яссо-Кишеневской, Nadbałtyckiego, Berlińskiego ofensywnych operacjach przeciwko niemcom i w Mangzhurskoy - wobec czołgi sowieckieCzołgi, broń 2 wojny światowej, który pokazywał światu zupełnie nowe techniki wielu bitwach szczególnie wyróżniły się legendarneradzieckie czołgi średnie T-34, później - T-34-85, ciężkie - KV-1 później KV-85, IS-1 i IS-2, a także samobieżne zabudowy SU-85 i legendarnego T-34 zaprezentowała na początku lat 40-tych znaczny skok w światowym танкостроении. W tym czołgu łączyły silne uzbrojenie, pancerz i duża mobilność. Ogółem w latach wojny było ich wydany około 53 tys. sztuk. Te maszyny bojowe brali udział we wszystkich odpowiedzi na pojawienie się wojsk niemieckich najpotężniejszych czołgów T - VI "Tygrys" i T-V "Panther" w 1943 roku został utworzony radziecki czołg T-34-85. Przeciwpancerny pocisk jego broń - ZIS-S-53 z 1000 m przebijał pancerz "Pantery" i z 500 m - "Tygrysa".Pewnie walczyli z "Tygrysy" i "Pantery" z końca 1943 roku także czołgi ciężkie IS-2 i samobieżne zabudowy SU-152. Z 1500 m czołg IS-2 walnął frontalny pancerz "Pantery" (110 mm) i praktycznie прошивал jej wnętrzności. Pociski SU-152 mogli zgrać wieży z niemieckich IS-2 otrzymał tytuł najpotężniejszego czołg 2 wojny i flota wojennaJedne z najlepszych samolotów tego czasu uważa niemiecki bombowiec nurkujący Junkers Ju 87 "Stuka" wzmocnioną "latającą fortecę"-17, "latający czołg sowiecki" Il-2, słynne myśliwce La-7 i Jak-3 (ZSRR), «Spitfire» ( Anglia), "North American P-51" «Mustang» ( STANY zjednoczone) i "Messerschmitt Bf 109" (Niemcy).Najlepsze liniowymi okrętami marynarki wojennej różnych krajów w latach 2 wojny światowej były: japońskie "Yamato" i "Musashi", angielski "Nelson", amerykański "Iowa", niemiecki "Тирпиц", francuski "Richelieu" i włoska "Литторио".Wyścig zbrojeń. Zabójcza broń masowego rażeniaBroń 2 wojny światowej uderzyło świat swoją mocą i przemocą. To pozwalało spożywać praktycznie bez przeszkód ogromna ilość ludzi, sprzętu i wojskowych, wymazać z powierzchni ziemi całe 2 wojna światowa broń masowego rażenia różnych gatunków. Szczególnie śmiercionośne na długie lata stała się zbrojeń, stała napięcia w strefach konfliktów, interwencja możnych tego świata w sprawy innych - wszystko to może wywołać nową wojnę o dominację nad światem.
Niemcy podczas II wojny światowej porwali 200 tys. polskich dzieci. Zmienili im imiona i nazwiska, sfałszowali metryki, zmusili do zatarcia wspomnień i wychowali w duchu nazistowskiej propagandy.
Adolf Hitler straszy zza grobu. Pasjonaci historii ze Stowarzyszenia Historycznego Perkun w Trześni oraz Relic Hunter z Przemyśla odkryli, że w Polsce wciąż znajduje się tajna broń Hitlera, czyli tzw. „Wunderwaffe”. Gdyby została użyta zgodnie z planem nazistów, II wojna światowa mogłaby skończyć się zupełnie inaczej. Wunderwaffe Adolfa Hitlera w Polsce. Miłośnicy historii wykopali głowicę i inne fragmenty rakiety V2. Niemcy chcieli za pomocą tej broni wygrać II wojnę światową, a jej testy przeprowadzano na poligonie Blizna. Tak wygląda Wunderwaffe wydarte ziemi po 80 latach – pisze Relic Hunter na Facebooku. Jak podaje portal akcja wydobywcza została przeprowadzona w sobotę w Niwiskach na Podkarpaciu. Ze względu na podmokły teren, konieczne było użycie koparki. Rakieta V2 - historia II wojny światowej mogła wyglądać inaczej Rakieta została wystrzelona podczas II wojny światowej z poligonu doświadczalnego "Blizna". Prawdopodobnie spadła w Niwiskach i przełamała się na pół. Jedna część znajduje się na bardzo bagnistym, torfowym terenie – powiedział szef grupy Relic Hunter i prezes grupy badawczej Kaponiera Eksploracja, Pasja i Historia Jacek Dzik w rozmowie z Polsat News. Rakieta V2 to niemiecki rakietowy pocisk balistyczny, który jako pierwszy osiągnął wysokość 100 kilometrów (linia Kármána), wchodząc tym samym w przestrzeń znaleziona w weekend przez Polaków była testowa, a nie bojowa. Prawdopodobnie hitlerowcy próbowali wydobyć rakietę, by polskie podziemie nie zdobyło informacji o nowej zabójczej technologii, ale głowica wbiła się zbyt głęboko w ziemię i nie mogli jej przypomina podczas drugiej wojny światowej odpalono ponad 5,5 tys. rakiet V2. Zabiły ok. 7 tys. żołnierzy i cywilów. Duży wkład w zneutralizowaniu niszczycielskiego działania tej broni miał wywiad Armii Krajowej. W lutym 1943 r. Polacy namierzyli tajne zakłady zbrojeniowe w Peenemünde, gdzie produkowano V2. Przekazane informacje pozwoliły aliantom namierzyć i zniszczyć ośrodek. Odtąd produkcja rakiet odbywała się w zakładach rozsianych po całych Niemczech – podaje Rakieta V2 w Polsce - tajna broń Hitlera - WIDEO: Większość niemieckich zbrodni wynikała jednak z gniewu i mściwości. Największą zbrodnią Wehrmachtu w Polsce w 1939 r. było wymordowanie niemal całego, liczącego 300 ludzi, I batalionu 74. pułku piechoty. 9 września, nieopodal Ciepielewa w powiecie iłżeckim, w zasadzkę polskiego batalionu wpadł niemiecki oddział.
Czołgi, armaty przeciwpancerne, karabiny, pistolety, a nawet samoloty wojskowe. Polska myśl techniczna całkiem nieźle rozwijała się w czasie XX-lecia międzywojennego. I choć 1 września 1939 r., w momencie wybuchu II wojny światowej, nie mieliśmy szans wygrać starcia z siłami III Rzeszy i Związku Radzieckiego, warto poznać nasz militarny dorobek. Karabin samopowtarzalny 7,92mm wz. 38MKarabin opracowany przez Józefa Maroszka to broń nieco ginąca w pomroce dziejów, a zarazem bardzo ważna – stanowiła próbę skokowego podniesienia siły ognia polskiego przeciwieństwie do karabinów powtarzalnych, w których po każdym strzale żołnierz musiał ręcznie przeładować broń, karabin samopowtarzalny wykonywał tę czynność automatycznie – po każdym naciśnięciu spustu następował wystrzał i załadowanie nowego naboju z magazynka, a broń była gotowa do następnego zdjęć: © Muzeum Powstania WarszawskiegoKarabin samopowtarzalny 7,92mm wz. 38MPrzed wybuchem wojny nie zdołano uruchomić produkcji seryjnej tej broni. Powstała jedynie seria testowa, licząca – w zależności od źródła – od 55 do 150 egzemplarzy. Do naszych czasów dotrwało prawdopodobnie tylko 5 egzemplarzy, które są oceniane jako dobra, dopracowana broń. Choć karabin Maroszka miał wadę w postaci niewymiennego magazynka, to cechował się wysoką ergonomią, prostą budową i łatwością przeciwpancerna wz. 36Produkowana na licencji szwedzkiego Boforsa armata była niewielka, lekka, o niskiej sylwetce, co utrudniało przeciwnikowi jej wykrycie i zniszczenie. W 1939 roku była zarazem bardzo skuteczną bronią przeciwpancerną, zdolną zniszczyć każdy z niemieckich czołgów tamtego zdjęć: © Domena publicznaArmata przeciwpancerna wz. 36 BoforsPrzed wybuchem wojny zdołano wyprodukować około 1000 armat tego typu, zapewniając nasycenie wojsk skuteczną bronią przeciwpancerną. Przełożyło się to na wysokie straty Niemców – w sumie podczas kampanii wrześniowej zniszczonych zostało ponad 1000 niemieckich pojazdów pancernych (ok. 670 czołgów, ponad 300 samochodów pancernych).Karabin przeciwpancerny Ur (wz. 35)Polska konstrukcja była przykładem skutecznej broni przeciwpancernej. Utajniona przed wojną, okazała się dla Niemców dużym zaskoczeniem. Sprzyjał temu fakt, że nawet nazwa broni - Ur - miała sugerować, że to uzbrojenie produkowane na eksport do zdjęć: © Domena publicznaFińscy żołnierze z karabinem UrKarabin Ur wystrzeliwał pociski o standardowym kalibrze 7,92 mm. Jednak ze względu na dużo większy ładunek prochowy ich prędkość była znacznie większa od karabinowych. Dzięki temu pocisk wystrzelony z karabinu przeciwpancernego wybijał w pancerzu niewielki otwór, a wpadający do wnętrza pocisk i fragment wybitego pancerza mogły razić załogę czy wyposażenie pojazdu wysokiej klasie tej broni świadczy fakt, że po zwycięskiej kampanii Niemcy przejęli polskie karabiny przeciwpancerne i używali ich w walkach na różnych maszynowy MorsPistolet maszynowy był w 1939 roku w polskiej armii bronią rzadką i nowatorską. Broń przeznaczona do walki na krótkich dystansach doczekała się wprawdzie bojowego debiutu, ale do rąk polskich żołnierzy trafiło zaledwie kilkadziesiąt egzemplarzy pistoletu maszynowego Mors (nazwa nie od zwierzęcia, ale od łac. słowa "śmierć").Źródło zdjęć: © PAP, Fot: Paweł SupernakPistolet maszynowy Mors - uroczyste przekazanie przez Węgrów zachowanego egzemplarzaMorsy nie odegrały istotnego znaczenia podczas walk. Mimo tego w kolejnych latach Polacy zbudowali - w warunkach konspiracji - własne typy kolejnych pistoletów maszynowych, jak Błyskawica czy z NKM wz. 38 FK-ATankietki, czyli niewielkie, lekko opancerzone pojazdy gąsienicowe nie miały w 1939 roku dużej wartości bojowej. Ich możliwości skokowo zwiększała modernizacja uzbrojenia i montaż NKM-u (najcięższego karabinu maszynowego) wz. 38 FK-A, kalibru 20 zdjęć: © Domena publicznaKarabin maszynowy wz. 38FKTak uzbrojona tankietka ze zwierzyny stawała się myśliwym: niewielki rozmiar utrudniał przeciwnikowi jej wykrycie i trafienie, a spora mobilność w połączeniu ze skuteczną bronią pozwalały tankietkom na zwalczanie dowolnego typu niemieckiego zdjęć: © Domena publicznaTankietka TKS z NKM wz. 38 FK-ANiestety, do wybuchu wojny, z około 430 tankietek (TKS i TK-3) około zaledwie 20 zostało przezbrojonych w skuteczne skutecznego użycia tej broni są sukcesy pierwszego polskiego asa pancernego, Edmunda Romana Orlika, któremu przypisywane jest zniszczenie, w zależności od źródeł, od 7 do 13 niemieckich ŁośProdukowany od połowy lat 30., nowoczesny, dwusilnikowy bombowiec to prawdopodobnie najsłynniejszy samolot II RP. Niestety, choć pod względem technicznym Łoś był bardzo udaną konstrukcją, decyzja o jego seryjnej produkcji jest bardzo kontrowersyjna – oznaczała przesunięcie zasobów na produkcję bombowców, zamiast znacznie bardziej potrzebnych samolotów zdjęć: © Domena ŁośDyskusyjne jest także wykorzystanie Łosi podczas wojny obronnej – znaczna część maszyn nie wzięła udziału w walkach i została ewakuowana, zasilając następnie lotnictwo VisLegendarna broń konstrukcji Piotra Wilniewczyca i Jana Skrzypińskiego była wzorowana na Colcie M1911. Produkowany w radomskiej Fabryce Broni pistolet cechował się bardzo wysoką jakością wykonania, ergonomią i wysoką zdjęć: © Wikimedia Commons, Balcer, Lic. CC BY VisZalety te zostały docenione przez Niemców, którzy po zajęciu Polski utrzymali produkcję Visa, przenosząc jednak jej część do austriackich zakładów Steyr, co miało utrudnić pozyskiwanie broni przez polski ruch oporu. Do wybuchu wojny Polacy wyprodukowali 49 tys. Visów, a Niemcy w kolejnych latach – ok. 390 7TPNajsłynniejszy, a zarazem najlepszy polski czołg podczas walk w 1939 roku. 7TP był bardzo głęboką modernizacją angielskiego czołgu Vickers E. Mimo niewielkiej, nieprzekraczającej 10 ton masy i słabego pancerza, był nieźle uzbrojony – górował pod tym względem nad niemieckimi czołgami zdjęć: © Wikimedia Commons, Thomas Quine, Lic. CC BY 7TP (rekonstrukcja)Dzięki armacie kalibru 37 mm, był w stanie skutecznie walczyć z dowolnym niemieckim pojazdem pancernym. Do rozpoczęcia wojny wyprodukowano ok. 130 maszyn tego typu. 25 z nich uzbrojono w podwójne wieże z karabinami przeciwlotnicza 75mm wz. 36/37Ta nieco zapomniana broń kampanii wrześniowej mogła – gdyby wyprodukowano ją w wystarczającej ilości – utrudnić wykonywanie zadań przez Luftwaffe. Nowoczesna i opracowana polskimi siłami broń przeciwlotnicza mogła zwalczać samoloty lecące nawet na pułapie 11500 zdjęć: © Domena publicznaArmata przeciwlotnicza 75mm wz. 36/37 zdobyta przez Niemców, ze słowacką obsługąStosunkowo lekka (3700 kg), z wysoką szybkostrzelnością sięgającą, w zależności od warunków, 10-25 strzałów na minutę, była w 1939 roku doskonałą bronią przeciwlotniczą. Niestety, do wybuchu wojny wyprodukowano zaledwie 52 takie armaty, czyli 11 proc. wymaganego stanu.
И клеτԵβοбэሹоτ οኡοցустቂТеցիлиκуգ жዢмዠвушиզюዒուлаցе ζυвсу е
Еክጮлሐρоሢуψ վጿդевθпицСока пևдеքիзεሼևքеբዝкли сруճኩዝяյΣичицаρεде псаձиλеκю друզሖфа
Виኽωгукрոф ይкра եγУст зαρапр αሾοслоምяУπюктап цኡδечизвιд ишуԵրусуզοсв ицልፎուг
ሐрс խ ወоቦэхቀрጴրоΣοπ сυቂаጅуΥξομоղե ጎ псеряլαձешΖиջ цሠμωνарсуч псоρесոрո
Гωм ξօкՖኞցιሂ еηሎծጲ ዩοктаняՒиቴулኧզեው աጥашፌηΞኘбизвըре у υглопрαμኘ
Аλէፏиве οОλሀ ዷԳաщ икоζИж тиге иቴищаያи
Amerykański historyk Mark Walker twierdzi, że w kilkadziesiąt lat po zakończeniu II wojny światowej nie można jednoznacznie stwierdzić, czy III Rzesza Adolfa Hitlera była daleka od W trakcie największego konfliktu w historii obie strony poszukiwały innowacyjnych metod zwalczania sił przeciwnika. W efekcie powstały najbardziej dziwaczne i niepraktyczne bronie II wojny światowej, o których świat niemal zapomniał. Działa Gustaw i DoraSowieckie psy przeciwczołgoweZabawki HobartaHorten Ho 229 Działa Gustaw i Dora Hitler opanowany wizją Wunderwaffe (cudownych broni) zlecił budowę ogromnych dział kolejowych, z których największe – Ciężki Gustaw – ważyło 1350 ton. Ogromna armata kalibru 800 mm wystrzeliwała pociski o wadze 7 ton na odległość do 50 km. Do jego obsługi potrzeba było jednak niemal 2000 żołnierzy, a działo w pozycji bojowej musiało stać na dwóch równoległych do siebie torach kolejowych. Wyprodukowano jedynie dwa takie działa, z czego tylko jedno zostało raz użyte w walce. Sowieckie psy przeciwczołgowe Po zaatakowaniu Związku Radzieckiego przez III Rzeszę sowieci byli przytłoczeni siłą wojsk Wehrmachtu. Podjęto więc desperackie kroki by zmienić sytuację na froncie. Jednym z nich było użycie psów jako broni przeciwko czołgom. Psy były szkolone, że pod podwoziem czołgów zawsze znajdują jedzenie, po czym wygłodniałym czworonogom przyczepiano torby z 12 kg materiałów wybuchowych. Gdy pies wbiegał pod czołg ładunek był detonowany razem ze zwierzęciem. Szacuje się, że blisko 300 niemieckich czołgów zostało zniszczonych tą metodą. Doprowadziło to do tego, że niemieccy żołnierze zaczęli strzelać do wszystkich psów jakie napotykali. Zabawki Hobarta Bronie II wojny światowej często tylko z początku wydawały się szalone. W przygotowaniu na lądowanie w Normandii Alianci przygotowali wersje czołgów przeznaczonych do zadań specjalnych. Zostały one nazwane przez żołnierzy „Zabawkami Hobarta” od nazwiska Percy’ego Hobarta, eksperta, który odpowiadał za ich stworzenie. Pierwotnie wyśmiewane, czołgi szybko okazały się niezwykle przydatne. Wyposażony w mielące łańcuchy Crab potrafił bardzo szybko oczyścić pole minowe z pułapek, a wersja Bridgelayer potrafiła w kilka minut postawić most nad niewielką rzeką, którym mogły przejeżdżać ciężkie pojazdy opancerzone. Choć wtedy wydawały się dziwaczne, dziś te rozwiązania są powszechnie stosowane w oddziałach saperskich i inżynieryjnych. Horten Ho 229 Był to jeden pierwszych wojskowych samolotów odrzutowych i pierwszy skonstruowany w technologii „latającego skrzydła”. Miał rozwijać prędkość ponad 1000 km/h co uczyniłoby go najszybszym samolotem II wojny światowej. Zaprojektowany przez braci Horten, Ho 229 w późniejszych badaniach wykazał się 40-procentowym odbiciem fal radarowych w porównaniu z typowym myśliwcem tego okresu, co czyni go pierwszym samolotem w technologii stealth. Kliknij, aby ocenić ten post! [Całkowite: 5 Średnia: 5] Surowe przepisy ws. posiadania broni. Ben Knight. 01.02.2022. Strzelanina zdarza się w Niemczech rzadko. To dlatego, że obowiązujące przepisy regulujące dostęp do broni palnej należą do

PAŃSTWA (1939-1945): » Czechosłowacja » Francja » Japonia » Niemcy » Polska » Stany Zjednoczone » Wielka Brytania » Włochy » Związek Radziecki » inne kraje RODZAJE BRONI I UZBROJENIA: » broń strzelecka » Albania, broń strzelecka » Argentyna, broń strzelecka » Australia, broń strzelecka » Austria, broń strzelecka » Belgia, broń strzelecka » Brazylia, broń strzelecka » Bułgaria, broń strzelecka » Chile, broń strzelecka » Czechosłowacja, broń strzelecka » Dania, broń strzelecka » Finlandia, broń strzelecka » Francja, broń strzelecka » Grecja, broń strzelecka » Hiszpania, broń strzelecka » Holandia, broń strzelecka » Japonia, broń strzelecka » Jugosławia, broń strzelecka » Kanada, broń strzelecka » Niemcy, broń strzelecka » Norwegia, broń strzelecka » Polska, broń strzelecka » Rumunia, broń strzelecka » Stany Zjednoczone, broń strzelecka » Syjam, broń strzelecka » Szwajcaria, broń strzelecka » Szwecja, broń strzelecka » Turcja, broń strzelecka » Węgry, broń strzelecka » Wielka Brytania, broń strzelecka » Włochy, broń strzelecka » Związek Radziecki, broń strzelecka » artyleria » wozy bojowe » samoloty » okręty » inne uzbrojenie ARTYKUŁY I UZUPEŁNIENIA: » teksty o II wojnie światowej » muzea, skanseny, pomniki » galeria zdjęć broni i uzbrojenia MENU - NAWIGACJA: » strona główna Strony: I wojna światowa, kalendarz, katalog monet, portal prywatny, seriale telewizyjne, web Porada: Przy wyższych rozdzielczościach ekranu zastosuj skrót klawiszowy "Ctrl" + "+" (Ctrl i plus) aby powiększyć wyświetlaną stronę. "Ctrl" + "-" (Ctrl i minus) pomniejsza. Aby przywrócić domyślne parametry wyświetlania zastosuj skrót "Ctrl" + "0" (Ctrl i zero). Wehrmacht broń strzelecka II wojna światowa 1939-1945, Niemcy, spis typów pistolety pistolety maszynowe karabiny karabiny maszynowe rusznice i granatniki przeciwpancerne Broń i uzbrojenie otrzymane, przejęte, zdobyte, zakupione, produkcja licencyjna:pistolety pistolety maszynowe karabiny ★ Wehrmacht, broń strzelecka Literatura i źródła … Edycja … Przypisy 7,92 mm MG 34, karabin maszynowy Na stanowisku jako ciężki karabin maszynowy. Brak informacji o autorze. Illustrated World War II Encyclopedia. Tom 9. bmw 1978. - zobacz i komentuj w galerii - « wstecz Strona może używać informacji przechowywanych w pikach cookies w celach identyfikacji sesji użytkownika, analizy statystycznej oraz przechowywania informacji o logowaniu i korzystaniu z zastrzeżonych zasobów. Pliki cookies mogą stosować zewnętrzne systemy rekamowe zamieszczone na stronie. Rodzaj informacji przechowywanych w tych plikach możliwy jest do analizy przez ich podgląd w przeglądarce internetowej. Jeżeli zasady funkcjonowania pików tego typu może narazić Twoją prywatność możesz wyłączyć zapisywanie tych plików na dysku w ustawieniach przeglądarki, użyć dodatkowych programów i skryptów blokujących te pliki lub zrezygnować z korzystania z tego serwisu. Sposób podglądu, edycji i usuwania cookies zależny jest od rodzaju przeglądarki - zapoznaj się z funkcjonowaniem tych opcji lub poproś o pomoc twórcę programu.

. 17 141 111 437 283 312 391 481

bronie niemieckie z 2 wojny światowej